Blunders op het werk, wie kent ze niet?
We hebben het allemaal weleens meegemaakt …. Zo’n moment dat je het liefst door de grond wilt zakken en waar je achteraf, soms pas jaren later, gelukkig hartelijk om kunt lachen.
Ook ik! Zeker in de beginjaren van m’n werkcarrière …. Er zijn momenten geweest waarop ik daadwerkelijk dacht: ‘… en nu word ik op staande voet ontslagen’. Geen sprake meer van een onschuldige blunder, maar een regelrechte ramp in mijn ogen. Achteraf gezien viel het alles mee en heb ik weer een leuk verhaal voor bij de borrel. En jullie met (of om) mij.
Op mijn oproep ‘blunders op het werk’ hebben mijn collega’s dan ook massaal gereageerd. Leuk om te delen, en fijn om te weten dat je niet de enige bent die af en toe weleens een misser maakt.
Zo is er bijvoorbeeld een collega uit het Oosten van het land die een leuk interview met een kandidaat (jongeman) had. In de afrondende fase vertelde hij haar dat hij ging samenwonen met zijn vriendin en van plan was om haar ten huwelijk te vragen. Hartstikke mooi natuurlijk! Terwijl ze hem naar de lift begeleidde, kletsten ze daar nog even over door. Toen de jongeman in de lift stapte zei de collega: ‘ik hou van je’. Keihard gelach van beide kanten en natuurlijk van alle collega’s die haar opmerking gehoord hadden. Ze bedoelde natuurlijk: ‘ik hou je op de hoogte, je hoort deze week nog van me!’. En dat gebeurde. Hij is uiteindelijk gestart bij één van onze opdrachtgevers.
Een andere collega kreeg te maken met een blunder uit dezelfde categorie: zij eindigde haar zakelijk mail met x (lees: kus). Haar klant vatte de amicale afsluiting sportief op en reageerde op haar bericht met ‘Beste x…’.
Een van de inzendingen was van een collega die op werkbezoek ging bij een klant die potgrond verwerkt. Zij liep samen met haar contactpersoon over het buitenterrein waar de grondstoffen lagen en de big bags stonden. Ze liepen op een grijze betonvloer, zo’n gladde ondergrond die ook ideaal is om over te skeeleren. Het was nog een beetje nat van de regen en je voelt het al aankomen….Ineens gleed de collega uit en lag ze languit op de grond. Ze kon wel door de grond zakken en schaamde zich natuurlijk kapot. Gelukkig had niemand anders het gezien, want ze liepen buiten het zicht van de rest. Uiteindelijk hebben ze er hartelijk om kunnen lachen en nog altijd doen ze zaken met deze klant.
Of wat dachten jullie van deze: de CEO van een grote opdrachtgever belde bij de voordeur van het kantoorpand aan en een collega die opendeed maakte de opmerking: ‘U bent zeker de vader van …”.
Het was sinterklaasavond en ik werkte destijds in een sport/recreatiecentrum achter de receptie. Omdat we die avond eerder mochten afsluiten, besloot ik nog snel een sigaret te roken (ja ja, dat mocht nog in die tijd). Daarna zou ik het kassageld gaan tellen. In mijn haast doofde ik de sigaret, waarna ik hem direct in de prullenbak deed, want opgeruimd staat netjes. Ik stond er alleen niet bij stil dat er bergen papier in zaten in de prullenbak zaten en realiseerde me niet dat ik de sigaret niet volledig gedoofd had.
Na een minuut of 10 kwam er een jongen uit de sporthal naar me toegelopen. Enigszins in paniek vertelde hij dat er rook was in het kantoor. “Prullenbak + sigaret” schoot er gelijk door m’n hoofd. En ja hoor, de boel was lekker gaan smeulen en er hing een laaghangende mist. De toegesnelde barman gooide snel de prullenbak naar buiten en heeft daar geblust met water. Uiteindelijk was er, op wat rookschade na, niets gebeurd. De volgende dag ging ik met lood in m’n schoenen weer naar het werk. Mijn manager vroeg ik of ik even mee wilde komen naar kantoor. Ik dacht: oké, nu word ik op staande voet ontslagen. Ik stapte het kantoor binnen en overal hingen zelfgemaakte bordjes met daarop vermeld: smogalarm fase 3. Commentaar van mijn manager? Niets … hij vond dat ik mijn lesje wel voldoende had geleerd. En hij kon er hartelijk om lachen.
Ook iets leuks meegemaakt? Laat het ons weten voor de volgende blog.
